Straszyki jako szkodniki palm
W naszych terrariach, gatunki takie jak Graeffea czy Megacrania są skarbem. Jednakże, zupełnie inaczej jest w środowisku naturalnym - tutaj nie są już tak mile widziane. Ich żarłoczność spowodowała (i powoduje nadal) liczne szkody.
I tak oto hodowcy trudzą się by je rozmnożyć, a mieszkańcy wysp trudzą się, by je wytępić...
Samice składają jaja na koronach drzew (palm). Metoda składania dla wielu gatunków jest dość prymitywna; nie przyklejają jaj do części roślin (jak inne, lepiej wyspecjalizowane owady) lecz po prostu je „rozrzucają”. Sporo jaj wpada w miejsce gdzie liście łączą się z pniem, lecz z pewnością jeszcze większa ilość spada na ziemię.
Zanim owady się wyklują, jaja muszą się inkubować około 100 dni. W tym okresie mogą stać się obiektem zainteresowania mrówek, jaszczurek, ptaków, gryzoni i skończyć np. w czyimś żołądku.
Po wykluciu larwa wchodzi na drzewo (palmę) i żywi się jej liśćmi. Całkowity czas, jaki potrzebuje by osiągnąć stadium imago wynosi 100 dni lub dłużej, tak więc cały cykl rozwojowy to około pół roku. Osobniki dorosłe (zwykle mierzące ponad 10 cm) potrafią wydzielać w gruczołach białą substancję drażniącą; używają jej wystrzeliwując poprzez pory w tułowiu tuż za głową, w stronę potencjalnego napastnika gdy czują się zaniepokojone. Pod względem chemicznym badano substancję pochodzącą od G. cruoani.
Pomimo, że ilość owadów jest w jakiś sposób pod kontrolą natury, to w niektórych warunkach straszykowate stały się sprawcą dużych zniszczeń palm. Najbardziej ekspansywne wydają się być na małych wyspach. Z czasem uznano za konieczność ograniczenie ich liczebności: materiały pokryte lepką substancją miały stanowić barierę, dodatkowo stosowano również opryski; obie metody pozwalają skutecznie kontrolować ilość szkodników.
Na podstawie tłumaczenia fragmentu książki „Insects on Palms”, CABI Publishing, 2001
