Lonchodes brevipes
Nazwa łacińska: | Lonchodes brevipes |
PSG: | 19 |
Aktywność: | Dzienna |
Rozmnażanie: | płciowe i partenogenetyczne |
Biotop: | np. Drzewa, Krzewy, Skały itp, xxx nad poziomem morza itp |
Temperatura °C: | W dzień XX°C, w nocy nie niżej niż YY°C |
Wilgotność powietrza %: | np. W dzień XX-ZZ%, w nocy nie niżej niż XX-VV%. |
Żywienie_odnosnik: | nie wybieraj nic |
Wydzielanie substancji chemicznej: | Nie |
Sposób składania jaj: | Zakopuje |
Trudność hodowli: | Łatwy w hodowli |
Nazwa polska: ?
Pochodzenie: Zachodnia Malezja
Rozmnażanie: płciowo
Wielkość: samica - 13,5cm, samiec - 8,5cm
O gatunku
Odkryty przez pana Gray'a w 1835 roku, trafił do kolekcji hodowców z Kamerunu dzięki panu A. Harman'owi - zachodnia Malezja w 1974 roku. Kilka okazów tego owada zostało wtedy importowanych z Malezji. Jest jednym z wielu gatunków Lonchodes żyjących na wolności. Nie jest szeroko rozpowszechniony, podczas dnia przylega do liści i gałązek w ciekawy sposób, otóż składa przednie nogi do przodu, tylne do tyłu wzdłuż ciała, a środkowa para nóg wystaje po bokach pod kątem 90°. Środkowa para odnóży jest grubsza i masywniejsza w porównaniu do reszty nóg.
Występuje w Malezji i na Sumatrze. Jest bardzo popularny w Malezji włącznie z Penang. Niektóre obszary jego występowania są ciepłe i wilgotne przez cały dzień, inne takie jak wysoko położone tereny są chłodne nocą. W wysokich terenach Kamerunu temperatura nocą spada do 10 stopni.
Jak rozpoznać
Różnice między osobnikami męskimi i żeńskimi są bardzo dobrze widoczne, nawet początkujący terrarysta zauważy odmienność budowy obu płci.
Samica
Zielona, brązowa, zielono-brązowa w różnych odcieniach tych barw w białe, czarne i żółte plamki. Tułów jest chropowaty. Trzecia para nóg jest bardzo cienka, pierwsza trochę grubsza z "liściowatymi" wypustkami, natomiast druga para sprawia wrażenie masywnych, posiada kolce przy goleniach i szerokie wypustki. Segmenty odwłoka rozszerzają się ku końcowi i zwężają w dwóch ostatnich częściach. Na końcu odwłoka trójkątna wypustka, a na jego spodzie mały kolec. Pazurki i końce nóg pomarańczowe, przyssawki czerwone. Oczy żółte w czarne kropki. Czułki długie i cienkie.
Samiec
Samiec brazowo-czerwono-zielony z zielonymi nogami. Jest smukłym i delikatnym owadem. Jego drugi segment tułowia jest łukowato wygięty coś na kształt łuku. Druga para nóg jest gruba i wyposażona w kolce podobne jak u samicy. Pierwsza i trzecia para nóg bardzo cienka. Jest to charakterystyczna cecha dla obu płci tego gatunku. Końce nóg czerwono-zółte. Czułki bardzo długie i cienkie. Oczy żółte z czarnym poprzecznym paskiem i czarna kropka. Płeć można odróżnić nawet u świeżo wyklutych maluchów, samce są smuklejsze, mniejsze i ruchliwsze. Dorosły samiec jest ciemnobrązowy a samica zielonkawa, samiec ma widocznie wygięty tułów, jest bardzo delikatny i cienki w porównaniu do samicy, jego odwłok jest całkiem inny niż u samicy, która na jego końcu ma trójkątną wypustkę.
Młode
Młode są ciemne. Już we wczesnych stadiach można rozróżnić płeć- samiec jest wyraźnie mniejszy, smuklejszy i ruchliwszy.
Jaja
Są jasno brązowe z czarnym marmurkowaniem i żółtym paskiem po jednej stronie, są dość duże. Ciekawostka są dwa wieczka - po obu stronach jajka. Jedno jest jasno brązowe, a drugie szerokie i pomaranczowe-to właśnie jest to prawdziwe wieczko, z którego wychodzą maluchy!
Hodowla
Dorosłe owady
Cały cykl życiowy jest szybki - przeważnie rok mija od złożenia jajeczka do śmierci jego dorosłego "mieszkańca". Rozmnażają się bardzo dobrze przez wiele pokoleń. Samica sklada kilkaset jajeczek. Nie jest bardzo trudnym gatunkiem. Lubią ciepłe i wilgotne warunki.
Młode owady
Czasami wylęg może być bardzo nieliczny i larwy mogą umierać we wczesnych stadiach z niewiadomych przyczyn.
Jaja
Wylęg następuje po 3-5 miesiącach zależnie od temperatury i wilgotności.
Żywienie
W niewoli jedzą jeżynę, malinę, dąb, rododendron. Na wolności wiele egzotycznych roślin Malezji.
Terrarium
Powinno być średniej wielkości, 30/20/30 to minimum jeżeli chcemy trzymać nie więcej niż 2 owady, dla większej liczby osobników powinno być oczywiście większe. Dno powinno być wysypane kilkucentymetrową warstwą torfu. Temperatura powinna być rzędu 20-25°C, a wilgotność powinna sięgać 50-70%. Terrarium należy spryskiwać ciepłą wodą co najmniej raz dziennie. Nie można również zapomnieć o wymianie liści stanowiących pożywienie na świeże.
opracował: Łukasz Czok, członek PSG nr 2500