Epidares nolimetangere - straszyk „nie dotykaj mnie”
| Nazwa łacińska: | Epidares nolimetangere |
| PSG: | 99 |
 Nazwa polska: |
Straszyk „nie dotykaj mnie” |
| Aktywność: | Nocna |
| Występowanie: | północna cześć wyspy Borneo - stan Sarawak w Malezji |
| Rozmnażanie: | płciowe i partenogenetyczne |
| Biotop: | Lasy tropikalne |
| Wielkość samca: | 3-4 cm |
| Wielkość samicy: | 4-5 cm |
| Żywienie: | Głównie liście jeżyny i maliny, ale nie są zbyt wybredne. |
| Temperatura °C: | 20-28°C |
| Wilgotność powietrza %: | 60-90%. |
| Wielkość terrarium: | 30x20x20cm |
| Żywienie_odnosnik: | nie wybieraj nic |
| Długość inkubacji jaj: | 4-5 miesięcy |
| Wydzielanie substancji chemicznej: | Nie |
| Sposób składania jaj: | Rozrzuca |
| Trudność hodowli: | Łatwy w hodowli |
| Dymorfizm płciowy: | Samce są chudsze i jaskrawiej (pomarańczowawo) ubarwione. |
| Odnośnik do opisu: | Epidares nolimetangere - straszyk „nie dotykaj mnie” |
Nazwa polska: straszyk nie-dotykaj-mnie
Pochodzenie: Borneo
Rozmnażanie: płciowo, partenogenetycznie
Wielkość: samica - 4cm, samiec - 3cm
O gatunku
Jeden z najmniejszych a zarazem bardzo pięknych straszyków. Mocno zaznacza się dymorfizm płciowy. Polska nazwa pochodzi od łacińskiej nazwy gatunkowej "noli-me-tangere", co w dosłownym tłumaczeniu oznacza "nie dotykaj mnie". Również tak jest to tłumaczone z języka angielskiego. Nazwa najprawdopodobniej pochodzi od odstraszającego wyglądu owada, pokrytego licznymi i ostrymi kolcami. Kolce służą również upodobnieniu do niewielkich kolczastych gałązek, co sprawia ze giną na tle kory, na której spędzają dzień zapadając w stan katalepsji.
Jak rozpoznać
Samica
Wyraźnie różni się od samca, wielkości ok. 4 cm, kolor ciała ciemny, głownie brąz, z jaśniejszym żółtym paskiem na grzbiecie ciągnącym się wzdłuż tułowia. Kilka pierwszych segmentów odwłoka jest mocno poszerzonych, dając wrażenie przedłużenia tułowia. Krótkie masywne kolce pokrywają głowę, tułów i cześć odwłoka. W efekcie samica wydaje się większa i masywniejsza.
Samiec
Mniejszy do samicy ok. 3,5 cm, wyróżnia się jaskrawym ubarwieniem, czerwony tułów z czarnymi elementami i ciemne nogi. Kolce na grzbiecie cieńsze, dłuższe i ostrzejsze. Całe ciało jednak nie jest tak masywne jak samicy. Odwłok nie poszerzony. Samce dojrzewają szybciej niż samice i żyją krócej. (Warto o tym pamiętać przy rozmnażaniu płciowym). Można je odróżnić od samic już po pierwszej wylince.
Młode
Klujące się larwy maja ok. 1cm, są brązowo-zielone, z widocznymi już małymi kolcami. Wraz z kolejnymi wylinkami coraz bardziej upodabniają się do osobników dorosłych.
Jaja
Są okrągłe, pokryte licznymi włoskami, stanowiącymi warstwę ochronną. Samica w ciągu swojego życia składa ich niewiele (jedno jajeczko na kilka dni). Wymagają dość sporej wilgotności i dobrej wentylacji. Wylęg następuje po ok. 4 miesiącach w przypadku jaj zapłodnionych. Przy nie zapłodnionych jajach trwa to ok. 2 miesiące dłużej.
Hodowla
Dorosłe owady
Gatunek dość tolerancyjny jeśli chodzi o warunki panujące w terrarium. Preferują jednak wilgotne, ok. 70-90% i ciepłe terrarium, temp 24-28 st.C.
Młode owady
Larwy po wylęgu należy umieścić w niewielkim pojemniku ze świeżymi liśćmi jeżyny, uważając by nie było dostatecznie dużych otworów wentylacyjnych umożliwiających ucieczkę. Należy dbać o wilgotność, zraszać często pokarm (brak wody jest najczęstszą przyczyną śmierci młodych) przy niewielkim wysiłku można utrzymać większość larw do owadów dorosłych. Rzadko padają z niewyjaśnionych przyczyn.
Jaja
Przy odpowiedniej inkubacji (temp. ok. 24 st. C i wysoka wilgotność) po około 4 miesiącach pojawiają się pierwsze młode, lęgną się potem w regularnych odstępach. Procent wyklucia zwykle jest dość duży, sięgający 90-95% wszystkich jaj.
Żywienie
Wszystkie stadia rozwojowe przyjmują liście jeżyny, malinę, zastępczo można stosować róże, dąb.
Terrarium
Terrarium nie musi być duże ze względu na niewielkie rozmiary owadów. Oprócz pokarmu należy zapewnić owadom kawałki kory ,za którymi będą mogły ukrywać się w ciągu dnia. A także podłoże (np. substrat kokosowy), na które samice składają jajeczka.
Ciekawostka
Niektórzy hodowcy wyodrębniają dwie odmiany barwne tego gatunku:
- Epidares nolimetangere (red) - popularna widoczna na zdjęciach.
- Epidares nolimetangere (green) - tzw. zielona forma, rządka w hodowlach, różnice polegają w kolorystyce ubarwienia samca, zamiast czerwieni przeważa zieleń.
